NASZA OFERTA

co robimy ?

diantz

Diantz to narzędzie w systemie Windows, które umożliwia użytkownikom dostosowywanie i zarządzanie ustawieniami aplikacji oraz systemu operacyjnego za pomocą wiersza poleceń. Dzięki prostemu interfejsowi i różnorodnym parametrom, diantz pozwala na szybkie wprowadzanie zmian i optymalizację pracy systemu.

Skladnia

diantz [opcje] [parametry]

Parametry

Przyklady uzycia

diantz -set backgroundColor blue

Ten przykład ustawia kolor tła na niebieski. Użycie parametru -set pozwala na zmianę estetyki interfejsu użytkownika, co może poprawić komfort pracy w systemie.

diantz -get backgroundColor

W tym przypadku komenda odczytuje aktualny kolor tła. Umożliwia to użytkownikom sprawdzenie bieżących ustawień przed wprowadzeniem ewentualnych zmian.

diantz -reset backgroundColor

Ta komenda przywraca domyślny kolor tła systemu. Użycie parametru -reset jest przydatne, gdy użytkownik chce wrócić do ustawień fabrycznych po wprowadzeniu wielu zmian.

diantz -help

Komenda ta wyświetla pomoc oraz informacje na temat dostępnych opcji i parametrów. Jest to szczególnie przydatne dla nowych użytkowników, którzy chcą zapoznać się z możliwościami narzędzia diantz.

dir — komenda do wyświetlania plików i folderów w Windows

dir to podstawowa komenda w systemie Windows, która służy do wyświetlania listy plików i katalogów w określonej lokalizacji. Jest odpowiednikiem polecenia ls znanego z systemów Linux/Unix. Dzięki wielu parametrom pozwala filtrować, sortować i eksportować wyniki. To jedno z najczęściej używanych narzędzi w wierszu poleceń (CMD) i PowerShell.

Spis treści

1. Jak uruchomić komendę dir
2. Składnia i parametry
3. Najważniejsze przykłady użycia
4. Praktyczne scenariusze
5. dir vs ls (Windows vs Linux)
6. FAQ o dir (schema.org)

Jak uruchomić komendę dir

1. Naciśnij Start, wpisz cmd i uruchom Wiersz poleceń.
2. Możesz także uruchomić PowerShell – komenda dir działa tam jako alias Get-ChildItem.
3. Wpisz dir i naciśnij Enter, aby zobaczyć pliki w bieżącym katalogu.

Składnia

dir [ścieżka] [filtry] [opcje]

Parametry komendy dir

Najważniejsze przykłady użycia

dir C:\Users\Public\Documents

Wyświetla wszystkie pliki i foldery w katalogu „Documents”.

dir *.jpg /s

Pokazuje wszystkie pliki JPG w bieżącym katalogu i podkatalogach.

dir /o:-d

Sortuje pliki według daty, od najnowszych do najstarszych.

dir /b /s > lista.txt

Eksportuje pełną listę plików i folderów do pliku lista.txt.

dir /ad /b

Pokazuje tylko nazwy katalogów (bez szczegółów).

Praktyczne scenariusze

1. Lista wszystkich plików tekstowych w systemie

dir C:\ *.txt /s /b > pliki_txt.txt

Tworzy plik pliki_txt.txt zawierający ścieżki do wszystkich plików .txt na dysku C.

2. Wyświetlenie tylko ukrytych plików

dir /ah

Pokaże wszystkie pliki i foldery oznaczone jako ukryte.

3. Szybkie sprawdzenie miejsca na dysku

dir

Na dole listy pojawi się informacja o liczbie plików, katalogów oraz wolnym miejscu na dysku.

4. Porządkowanie plików według rozszerzenia

dir /o:e

Sortuje pliki według rozszerzenia, co ułatwia wyszukiwanie.

5. Analiza strumieni danych NTFS

dir /r

Pokaże alternatywne strumienie danych przypisane do plików (ADS), przydatne w analizie bezpieczeństwa.

dir vs ls (Windows vs Linux)

W systemach Linux/Unix do wyświetlania zawartości katalogów używa się komendy ls. Funkcjonalność jest podobna, ale różnią się parametry:

• dir /s (Windows) ≈ ls -R (Linux)
• dir /b (Windows) ≈ ls -1 (Linux)
• dir /o:n (Windows) ≈ ls -l | sort (Linux)

W PowerShell komenda dir jest aliasem polecenia Get-ChildItem, więc można stosować składnię PowerShell do dodatkowego filtrowania i eksportu.

FAQ: dir w Windows

diskcomp

Komenda diskcomp w systemie Windows służy do porównywania zawartości dwóch dysków lub partycji. Umożliwia to użytkownikom sprawdzenie, czy dane na dwóch nośnikach są identyczne, co może być szczególnie przydatne w przypadku migracji danych, tworzenia kopii zapasowych lub weryfikacji integralności danych.

Skladnia

diskcomp [dysk1] [dysk2] [/s]

Parametry

Przyklady uzycia

diskcomp A: B:

W tym przykładzie komenda diskcomp porównuje zawartość dysków A: i B:. System wyświetli różnice, jeśli takie występują, oraz potwierdzi, jeśli obie zawartości są identyczne. Użycie tej komendy jest przydatne w sytuacjach, kiedy chcemy upewnić się, że skopiowane dane na nowy dysk są zgodne z oryginałem.

diskcomp A: B: /s

W tym przypadku dodanie parametru /s sprawia, że komenda porównuje nie tylko pliki w głównym katalogu dysków, ale także wszystkie pliki i katalogi w ich strukturze. Jest to bardziej szczegółowe porównanie, które jest niezbędne, gdy chcemy upewnić się, że cała zawartość obu dysków jest identyczna.

diskcopy

Komenda diskcopy w systemie Windows jest narzędziem służącym do tworzenia kopii zapasowych dysków i dyskietek. Umożliwia zduplikowanie zawartości jednego nośnika na inny, co jest szczególnie przydatne w przypadku archiwizacji danych lub przenoszenia ich na inny nośnik. Komenda ta jest dostępna w wierszu poleceń systemu Windows.

Skladnia

diskcopy [źródło] [cel] [/V] [/R]

Parametry

Przyklady uzycia

diskcopy A: B:

Ten przykład wykonuje kopię zawartości dyskietki znajdującej się w napędzie A: na dyskietkę w napędzie B:. Użytkownik zostanie poproszony o potwierdzenie, zanim rozpocznie proces kopiowania. Jest to prosty sposób na duplikowanie danych z jednego nośnika na inny.

diskcopy C: D: /V

W tym przypadku komenda kopiuje zawartość dysku C: na dysk D:, przy czym użyty jest parametr /V, który weryfikuje poprawność skopiowanych danych. Dzięki temu użytkownik ma pewność, że dane zostały skopiowane bezbłędnie, co jest kluczowe w przypadku krytycznych informacji.

diskcopy A: B: /R

Przykład ten ilustruje użycie parametru /R, co pozwala na kopiowanie danych tylko z dysków, które są w trybie tylko do odczytu. Może to być przydatne, gdy użytkownik chce ominąć uszkodzone sektory na nośniku źródłowym i skopiować jedynie dostępne dane.

diskpart — kompletny przewodnik po zaawansowanym zarządzaniu dyskami w Windows 10/11

diskpart to wbudowane narzędzie wiersza poleceń Windows do zarządzania dyskami, partycjami i woluminami. Umożliwia tworzenie/usuwanie partycji, formatowanie, nadawanie liter dysków, zmianę stylu partycji (MBR/GPT), rozszerzanie i zmniejszanie woluminów oraz diagnozowanie problemów (RAW, brak litery, blokada „tylko do odczytu”). Działa w Windows 10 i Windows 11 i wymaga uruchomienia z uprawnieniami administratora.

Spis treści

1. Jak uruchomić diskpart (Windows 10/11)
2. Składnia i najważniejsze komendy
3. Przydatne scenariusze — krok po kroku
4. Konwersja MBR ↔ GPT i styl partycji
5. Rozszerzanie i zmniejszanie woluminów
6. Rozwiązywanie problemów (błędy i blokady)
7. FAQ (schema.org)
8. Bezpieczeństwo i dobre praktyki

Jak uruchomić diskpart (Windows 10/11)

1. Naciśnij Start, wpisz cmd.
2. Kliknij prawym przyciskiem Wiersz polecenia → Uruchom jako administrator.
3. Wpisz diskpart i naciśnij Enter.

W PowerShell działa analogicznie — uruchom PowerShell jako administrator i wpisz diskpart.

Składnia i najważniejsze komendy

diskpart [opcje] — po uruchomieniu przechodzisz do interaktywnej konsoli. Poniżej zestaw najczęściej używanych poleceń:

Przydatne scenariusze — krok po kroku

1) Sformatowanie i odblokowanie pendrive’a (usuń „tylko do odczytu”)

diskpart
list disk
select disk <NR_PENDRIVE>
attributes disk
attributes disk clear readonly
clean
create partition primary
format fs=exfat quick
assign letter=E
exit

Wskazówka: exfat jest dobry do dużych plików i kompatybilny z wieloma systemami. Dla starszych urządzeń wybierz fat32.

2) Usuwanie problemu „dysk RAW / brak litery”

diskpart
list volume
select volume <NR>
format fs=ntfs quick
assign letter=F
exit

3) Przywrócenie pełnej pojemności po narzędziach ISO/instalatorach

diskpart
list disk
select disk <NR_NOŚNIKA>
clean
create partition primary
format fs=exfat quick
assign
exit

4) Tworzenie bootowalnego pendrive’a (tryb BIOS/MBR)

diskpart
list disk
select disk <NR_USB>
clean
create partition primary
select partition 1
active
format fs=fat32 quick
assign letter=U
exit

Następnie skopiuj pliki instalacyjne (FAT32 ma limit pliku 4 GB; dla większych plików użyj exfat lub podziel install.wim, albo zastosuj narzędzia producenta).

5) Szybkie wyczyszczenie i przygotowanie nowego dysku (UEFI/GPT)

diskpart
list disk
select disk <NR_NOWEGO_DYSKU>
clean
convert gpt
create partition primary
format fs=ntfs quick
assign letter=G
exit

Konwersja MBR ↔ GPT i styl partycji

UEFI preferuje GPT; legacy BIOS — MBR. Zmiana stylu wymaga zwykle pustego dysku:

diskpart
select disk <n>
clean
convert gpt   
exit

Uwaga: clean usuwa układ partycji; przed konwersją wykonaj kopię zapasową.

Rozszerzanie i zmniejszanie woluminów

Rozszerzanie (extend)

diskpart
select volume <n>
extend
exit

Wymaga przyległego nieprzydzielonego miejsca (na tym samym dysku). RAID/dyski dynamiczne mają inne ograniczenia.

Zmniejszanie (shrink)

diskpart
select volume <n>
shrink desired=20480
exit

Jeśli nie można zmniejszyć, wyłącz plik stronicowania/hibernację i defragmentuj, by przesunąć nieprzenośne pliki.

Rozwiązywanie problemów (błędy i blokady)

• „Media is write protected” / „Nośnik jest chroniony przed zapisem”
  Spróbuj: attributes disk clear readonly. Jeżeli nośnik ma przełącznik sprzętowy — ustaw go na „odblokowany”.
• „Virtual Disk Service error”
  Uruchom CMD jako administrator; sprawdź czy VDS działa (services.msc → Usługa dysków wirtualnych). Czasem pomaga rescan.
• Dysk „No Media” / 0 B
  To zwykle awaria firmware/elektroniki nośnika — diskpart nie pomoże. Sprawdź zarządzanie dyskami, SMART (CrystalDiskInfo). Rozważ wymianę.
• „Access is denied” / „Odmowa dostępu”
  Zamknij aplikacje blokujące wolumin (Explorer, antywirus), odmontuj wolumin (remove letter=…), uruchom jako admin.
• Nie można oznaczyć „active”
  „Active” dotyczy MBR/BIOS. Dla UEFI/GPT używa się partycji EFI (FAT32), a nie flagi „active”.

FAQ: diskpart (Windows 10/11)

Bezpieczeństwo i dobre praktyki

• Uważnie wybieraj dysk — sprawdzaj rozmiar i numer (list disk), by nie wyczyścić nie tego nośnika.
• Kopia zapasowa — przed clean/delete/convert zrób backup.
• Admin — uruchamiaj CMD/PowerShell jako administrator.
• UEFI/GPT vs BIOS/MBR — dobierz styl partycji do trybu uruchamiania systemu.
• Antywirus i aplikacje — mogą blokować operacje; zamknij okna eksploratora, wysuń woluminy.

diskperf

diskperf to narzędzie w systemie Windows, które umożliwia włączenie i wyłączenie zbierania danych o wydajności dysków. Używając tej komendy, administratorzy mogą monitorować wydajność dysków twardych oraz systemów plików, co jest niezwykle istotne w kontekście optymalizacji i diagnostyki systemów operacyjnych.

Skladnia

diskperf [/?] [/ENABLE | /DISABLE] [/DRIVES:] [/S:] [/U:] [/P:]

Parametry

Przyklady uzycia

diskperf /ENABLE

Wykonanie tej komendy włącza zbieranie danych o wydajności dla wszystkich dysków w systemie. Jest to przydatne, gdy chcemy monitorować wydajność dysków w czasie rzeczywistym, na przykład podczas intensywnego użycia aplikacji, które wymagają dużych zasobów dyskowych.

diskperf /DISABLE

Ta komenda wyłącza zbieranie danych o wydajności dla wszystkich dysków. Może być użyteczna, gdy nie ma potrzeby monitorowania wydajności lub gdy chcemy zredukować obciążenie systemu.

diskperf /ENABLE /DRIVES:C

Wykonanie tej komendy włącza zbieranie danych o wydajności tylko dla dysku C. Jest to przydatne, gdy chcemy skupić się na monitorowaniu jednego dysku, na przykład gdy wiemy, że na tym dysku znajdują się krytyczne aplikacje.

diskperf /DISABLE /DRIVES:D

Ta komenda wyłącza zbieranie danych o wydajności dla dysku D. Może być użyteczne, gdy ten dysk nie jest używany do intensywnych operacji i nie ma potrzeby jego monitorowania.

diskraid

diskraid to narzędzie w systemie Windows, które umożliwia zarządzanie macierzami RAID. Dzięki tej komendzie użytkownicy mogą tworzyć, modyfikować oraz zarządzać konfiguracjami RAID z poziomu wiersza poleceń, co jest szczególnie przydatne w środowiskach serwerowych oraz w sytuacjach, gdy interfejs graficzny nie jest dostępny.

Skladnia

diskraid [opcja] [parametry]

Parametry

Przyklady uzycia

diskraid /list

Ten przykład wyświetla listę wszystkich dostępnych macierzy RAID na danym systemie. Użytkownik może szybko sprawdzić, jakie macierze są aktualnie skonfigurowane oraz ich status.

diskraid /create /name: /level: /drives:

W tym przykładzie użytkownik tworzy nową macierz RAID. Należy podać nazwę macierzy, poziom RAID (np. 0, 1, 5, 10) oraz listę dysków, które mają być użyte w konfiguracji. To polecenie jest niezbędne dla osób chcących skonfigurować macierz RAID zgodnie z własnymi potrzebami.

diskraid /delete /name:

To polecenie usuwa istniejącą macierz RAID o podanej nazwie. Użycie tego polecenia jest nieodwracalne, dlatego przed jego wykonaniem zaleca się upewnienie się, że dane zostały zabezpieczone oraz że macierz nie jest już potrzebna.

diskraid /status /name:

To polecenie pozwala na sprawdzenie aktualnego statusu konkretnej macierzy RAID, co jest przydatne w monitorowaniu stanu sprzętu i wykrywaniu ewentualnych problemów.

diskshadow

diskshadow to narzędzie w systemach Windows, które umożliwia tworzenie i zarządzanie migawek (ang. snapshots) woluminów. Umożliwia ono wykonanie kopii zapasowych danych w sposób, który minimalizuje czas przestoju oraz ryzyko utraty danych. Narzędzie to jest szczególnie przydatne w środowiskach serwerowych, gdzie dostępność danych jest kluczowa.

Skladnia

diskshadow [opcja] [parametry]

Parametry

Przyklady uzycia

diskshadow -s "C:\scripts\backup_script.txt"

W powyższym przykładzie, diskshadow uruchamia skrypt backup_script.txt, który zawiera instrukcje dotyczące tworzenia migawek. Skrypt ten może zawierać różne polecenia, takie jak tworzenie migawek dla określonych woluminów, ich usuwanie lub przywracanie. To podejście pozwala na automatyzację procesu tworzenia kopii zapasowych.

diskshadow -o "MojaMigawka" -p "C:\dane"

W tym przykładzie diskshadow tworzy migawkę o nazwie „MojaMigawka” i łączy z nią pliki znajdujące się w folderze „C:\dane”. Umożliwia to zabezpieczenie danych z określonego katalogu przed ich utratą w wyniku awarii systemu lub usunięcia plików.

dispdiag

Komenda dispdiag jest narzędziem w systemie Windows, które służy do zbierania informacji o konfiguracji wyświetlacza oraz diagnostyki problemów związanych z grafiką. Umożliwia uzyskanie szczegółowych danych dotyczących ustawień wyświetlacza, monitorów oraz kart graficznych, co jest przydatne w przypadku analizy problemów z wyświetlaniem obrazu lub optymalizacji ustawień.

Skladnia

dispdiag [opcje]

Parametry

Przyklady uzycia

dispdiag /report

Wykonanie tej komendy generuje raport o aktualnych ustawieniach wyświetlacza, który zostanie wyświetlony w formacie HTML w oknie terminala. Jest to przydatne w sytuacji, gdy chcesz szybko zweryfikować konfigurację swojego monitora lub kart graficznych bez zapisywania danych do pliku.

dispdiag /output raport.html

Ten przykład pokazuje, jak użyć parametru /output, aby zapisać raport do pliku o nazwie raport.html. Taki plik można następnie otworzyć w przeglądarce internetowej, co ułatwia analizę i udostępnianie informacji o konfiguracji wyświetlacza innym użytkownikom lub zespołom technicznym.

dnscmd

dnscmd to narzędzie wiersza poleceń w systemie Windows, które umożliwia zarządzanie serwerami DNS. Umożliwia administratorom wykonywanie wielu operacji, takich jak dodawanie, modyfikowanie i usuwanie stref DNS oraz rekordów DNS. Działa na systemach Windows Server i jest szczególnie przydatne w środowiskach, gdzie zarządzanie DNS-em musi być zautomatyzowane lub zintegrowane z innymi skryptami.

Skladnia

dnscmd

Parametry

Przyklady uzycia

dnscmd /enumzones

To polecenie wyświetli listę wszystkich stref DNS skonfigurowanych na lokalnym serwerze. Jest to przydatne w celu uzyskania przeglądu aktualnej konfiguracji DNS i zidentyfikowania stref, które mogą wymagać modyfikacji lub usunięcia.

dnscmd /addzone example.com /primary

Przykład dodania nowej strefy DNS dla domeny „example.com” jako strefy głównej. Umożliwia to serwerowi DNS zarządzanie rekordami dla tej domeny i odpowiadanie na zapytania dotyczące niej.

dnscmd /deleterecord example.com www A 192.0.2.1

To polecenie usuwa rekord A dla subdomeny „www” w strefie „example.com”, wskazujący na adres IP 192.0.2.1. Użycie tego polecenia jest istotne w przypadku, gdy dany rekord przestaje być aktualny lub jest niepotrzebny.

Pytania?

Kontakt