NASZA OFERTA
co robimy ?
Od momentu założenia w 2004 roku, rozwija się bardzo dynamicznie. Dzięki ciągłemu rozszerzaniu świadczonych przez nas usług, stale powiększamy grupę zadowolonych klientów. To co przekonało naszych klientów to nasza elastyczność i uwzględnianie ich indywidualnych potrzeb.
PORTFOLIO
Nasze prace
Komenda „shift” w systemie Windows jest poleceniem używanym w skryptach wsadowych (batch scripts) do przesuwania elementów w tablicach lub zmiennych. Umożliwia ona modyfikację zawartości zmiennych w taki sposób, aby usunąć pierwszy element i przesunąć pozostałe w lewo, co jest przydatne w różnych scenariuszach automatyzacji i zarządzania danymi.
shift [n]
| Parametr | Opis |
|---|---|
| n | Opcjonalny parametr określający liczbę pozycji, o które należy przesunąć elementy. Domyślnie wartość ta wynosi 1. |
@echo off set var1=element1 set var2=element2 set var3=element3 echo Przed shift: echo %var1% echo %var2% echo %var3% shift echo Po shift: echo %var1% echo %var2% echo %var3%
W powyższym przykładzie mamy trzy zmienne: var1, var2 oraz var3. Po wykonaniu komendy „shift”, zawartość var1 zostanie usunięta, a var2 stanie się nowym var1, natomiast var3 stanie się nowym var2. Efekt tego działania można zobaczyć w wynikach wyświetlanych przed i po przesunięciu.
Komenda showmount jest używana do wyświetlania informacji o zdalnych systemach plików NFS (Network File System) oraz ich punktach montowania. Dzięki tej komendzie użytkownicy mogą uzyskać wgląd w to, które systemy plików są udostępniane przez serwer NFS oraz jakie lokalizacje są zamontowane na danym systemie. W systemach Windows, do korzystania z tej komendy mogą być wymagane dodatkowe narzędzia lub oprogramowanie, które obsługuje protokół NFS.
showmount [opcje] [adres_serwera]
| Parametr | Opis |
|---|---|
| -e | Wyświetla listę dostępnych systemów plików udostępnionych przez serwer NFS. |
| -a | Wyświetla wszystkich klientów, którzy mają zamontowane systemy plików z danego serwera. |
| -h | Wyświetla pomoc oraz listę dostępnych opcji. |
| adres_serwera | Opcjonalny argument, który pozwala określić adres IP lub nazwę hosta serwera NFS, z którego chcemy uzyskać informacje. |
showmount -e 192.168.1.10
W tym przykładzie komenda showmount -e 192.168.1.10 wyświetli listę dostępnych systemów plików, które są udostępniane przez serwer NFS o adresie IP 192.168.1.10. Umożliwia to użytkownikowi zrozumienie, jakie zasoby są dostępne do montażu oraz jakie punkty montowania są aktywne na serwerze.
showmount -a 192.168.1.10
W tym przykładzie komenda showmount -a 192.168.1.10 wyświetli listę wszystkich klientów, którzy mają zamontowane systemy plików z serwera NFS o adresie IP 192.168.1.10. To jest przydatne do monitorowania, którzy klienci korzystają z serwera NFS i jakie zasoby są przez nich używane.
Komenda „shrink” w systemie Windows jest używana w kontekście zarządzania dyskami, a dokładniej do zmniejszania rozmiaru partycji. Dzięki tej funkcjonalności użytkownicy mogą optymalizować przestrzeń na dysku twardym, tworząc wolne miejsce do utworzenia nowych partycji lub dla innych celów. Komenda ta jest szczególnie przydatna w środowiskach serwerowych oraz w sytuacjach, gdy użytkownicy chcą efektywnie zarządzać zasobami dyskowymi.
shrink [desired-size=
| Parametr | Opis |
|---|---|
| desired-size= | Określa, o ile MB ma zostać zmniejszona partycja. Wartość ta musi być zgodna z dostępną przestrzenią na dysku. |
| noerr | Umożliwia pominięcie błędów, które mogą wystąpić podczas procesu zmniejszania. Użycie tej opcji może być ryzykowne i należy jej używać z ostrożnością. |
shrink desired-size=2048
W powyższym przykładzie komenda „shrink” zmniejsza rozmiar partycji o 2048 MB (czyli 2 GB). To działanie może być przydatne, gdy chcemy utworzyć nową partycję lub zwolnić miejsce na pliki tymczasowe. Przed wykonaniem tej operacji warto upewnić się, że na partycji znajduje się wystarczająca ilość wolnego miejsca, aby uniknąć błędów.
shrink noerr
W tym przypadku komenda „shrink” zostanie wykonana, a wszelkie błędy, które mogą się pojawić, zostaną zignorowane. Użycie tego parametru powinno być przemyślane, ponieważ może prowadzić do niepożądanych skutków, takich jak usunięcie ważnych danych lub uszkodzenie systemu plików. Zawsze zaleca się wykonanie kopii zapasowej danych przed przystąpieniem do takich operacji.
Komenda shutdown w systemie Windows służy do zamykania, restartowania lub wylogowywania użytkownika z systemu operacyjnego. Umożliwia ona również planowanie tych działań oraz wymuszenie zamknięcia aplikacji. Dzięki temu narzędziu administratorzy mogą zarządzać zdalnymi komputerami oraz przeprowadzać automatyzację zadań związanych z zarządzaniem energią.
shutdown [opcje] [parametry]
| Parametr | Opis |
|---|---|
| /s | Wyłącza komputer. |
| /r | Restartuje komputer. |
| /l | Wylogowuje bieżącego użytkownika. |
| /h | Usypia komputer (przechodzi w tryb hibernacji). |
| /t | Ustala czas w sekundach na opóźnienie zamknięcia (domyślnie 30 sekund). |
| /f | Wymusza zamknięcie aplikacji bez ostrzeżenia. |
| /m \\komputer | Wykonuje operację na zdalnym komputerze. |
shutdown /s /t 60
Przykład powyższej komendy wyłącza komputer po 60-sekundowym opóźnieniu. Użytkownik ma 60 sekund na zapisanie pracy i zamknięcie aplikacji przed wyłączeniem systemu.
shutdown /r /f
Kolejny przykład restartuje komputer i wymusza zamknięcie wszystkich aplikacji bez ostrzeżenia. To przydatne, gdy konieczne jest szybkie przywrócenie systemu do działania, na przykład po aktualizacji.
shutdown /l
Ta komenda wylogowuje bieżącego użytkownika z systemu. Może być używana w skryptach, aby automatycznie wylogować użytkowników w określonych warunkach.
Komenda „simulate restore” w systemie Windows jest używana do symulacji procesu przywracania systemu z kopii zapasowej. Umożliwia administratorom oraz użytkownikom sprawdzenie, co by się stało, gdyby przywrócenie zostało przeprowadzone, bez wprowadzania rzeczywistych zmian w systemie. To istotne narzędzie, które pomaga w ocenie skutków przywracania oraz w planowaniu ewentualnych działań naprawczych.
simulate restore [opcje] [ścieżka_do_kopii_zapasowej]
| Parametr | Opis |
|---|---|
| /source | Określa lokalizację pliku kopii zapasowej, z której ma zostać wykonana symulacja. |
| /target | Określa lokalizację, do której miałby być przywrócony system w przypadku rzeczywistego przywracania. |
| /dry-run | Symulacja przywracania bez wprowadzania jakichkolwiek zmian w systemie. |
| /verbose | Włącza szczegółowe logowanie procesu symulacji, co ułatwia analizę wyników. |
simulate restore /source:C:\Backup\backup.zip /target:C:\ /dry-run
Powyższa komenda symuluje przywracanie systemu z pliku kopii zapasowej znajdującego się w „C:\Backup\backup.zip” do głównego katalogu systemowego „C:\”. Użycie opcji „/dry-run” oznacza, że proces nie wprowadzi żadnych zmian, a jedynie wyświetli możliwe skutki przywracania. Dzięki temu użytkownik może ocenić, co się wydarzy podczas rzeczywistego przywracania, co jest szczególnie przydatne w przypadku krytycznych systemów produkcyjnych.
Komenda „sort” w systemie Windows służy do sortowania danych w plikach tekstowych lub danych przekazywanych z wejścia standardowego. Umożliwia uporządkowanie linii tekstu w porządku alfabetycznym lub numerycznym, co jest szczególnie przydatne podczas analizy danych lub tworzenia raportów.
sort [/R] [/+n] [/M kilobyty] [/T katalog] [/O plik_wyjsciowy] [plik_wejsciowy]
| Parametr | Opis |
|---|---|
| /R | Sortuje dane w odwrotnej kolejności. |
| /+n | Sortuje dane zaczynając od n-tej pozycji w każdej linii. |
| /M kilobyty | Określa maksymalną ilość pamięci, jaką można użyć do sortowania (w kilobajtach). |
| /T katalog | Określa katalog tymczasowy, w którym będą przechowywane pliki tymczasowe. |
| /O plik_wyjsciowy | Określa plik, do którego zostaną zapisane posortowane dane. |
| plik_wejsciowy | Określa plik, który zawiera dane do posortowania. Jeśli nie zostanie podany, sortowane będą dane z wejścia standardowego. |
sort C:\dane\plik.txt
Ten przykład sortuje linie w pliku „plik.txt” znajdującym się w katalogu „C:\dane\” w porządku alfabetycznym i wyświetla wynik na ekranie.
sort /R C:\dane\plik.txt > C:\dane\posortowany.txt
W tym przykładzie linie w pliku „plik.txt” są sortowane w odwrotnej kolejności, a wynik jest zapisywany do nowego pliku „posortowany.txt”.
sort /+5 C:\dane\plik.txt
Ten przykład sortuje linie w pliku „plik.txt”, zaczynając od piątej pozycji w każdej linii, co może być użyteczne, gdy interesują nas dane znajdujące się w określonym miejscu w liniach.
Komenda „start” w systemie Windows służy do uruchamiania programów, otwierania dokumentów oraz wywoływania adresów URL w domyślnej przeglądarce internetowej. Umożliwia także otwieranie nowych okien w terminalu. Jest to bardzo przydatne narzędzie, które pozwala na zautomatyzowanie wielu zadań oraz ułatwia zarządzanie aplikacjami i plikami.
start [opcje] [ścieżka do programu lub dokumentu]
| Parametr | Opis |
|---|---|
| /B | Uruchamia program w tle bez otwierania nowego okna. |
| /MIN | Uruchamia program w minimalizowanym oknie. |
| /MAX | Uruchamia program w maksymalizowanym oknie. |
| /WAIT | Wstrzymuje działanie skryptu do momentu zamknięcia uruchomionego programu. |
| /D | Określa bieżący katalog roboczy dla uruchamianego programu. |
| Program | Ścieżka do programu, który ma zostać uruchomiony. |
start notepad.exe
Powyższa komenda uruchamia program Notepad. Używając tej komendy, użytkownik może szybko otworzyć edytor tekstu z poziomu wiersza poleceń.
start /MIN chrome.exe
Ta komenda uruchamia przeglądarkę Google Chrome w zminimalizowanym oknie. Jest to przydatne, gdy użytkownik chce, aby aplikacja była uruchomiona, ale nie potrzebuje jej widoku na ekranie.
start /WAIT notepad.exe
W tym przypadku komenda uruchamia Notepad i czeka na jego zamknięcie przed kontynuowaniem wykonywania kolejnych poleceń w skrypcie. Może to być użyteczne w skryptach automatyzacji, gdzie kolejność działań ma znaczenie.
start /D "C:\Program Files" myapp.exe
Użycie tego polecenia pozwala na uruchomienie aplikacji „myapp.exe” z określonego katalogu roboczego. Dzięki temu, aplikacja będzie miała dostęp do wszystkich niezbędnych zasobów znajdujących się w tym folderze.
Komenda „subcommand set device” jest używana w systemie Windows do zarządzania urządzeniami, w szczególności do ustawiania parametrów dla określonego urządzenia. Dzięki tej komendzie użytkownicy mogą dostosować konfigurację sprzętu, co jest przydatne w przypadku urządzeń audio, video oraz innych komponentów systemowych.
subcommand set device [nazwa_urządzenia] [parametr] [wartość]
| Parametr | Opis |
|---|---|
| nazwa_urządzenia | Określa nazwę urządzenia, które ma być skonfigurowane. Może to być na przykład „audio”, „video”, lub konkretne urządzenie podłączone do systemu. |
| parametr | Wskazuje konkretną opcję, która ma być ustawiona, na przykład „głośność”, „rozdzielczość”, itp. |
| wartość | Określa nową wartość dla danego parametru, na przykład „50” dla głośności lub „1920×1080” dla rozdzielczości. |
subcommand set device audio volume 50
W powyższym przykładzie komenda ustawia głośność urządzenia audio na poziom 50%. Jest to przydatne w sytuacjach, gdy użytkownik chce szybko dostosować poziom głośności bez konieczności przechodzenia przez interfejs graficzny systemu.
subcommand set device video resolution 1920x1080
Ten przykład pokazuje, jak zmienić rozdzielczość urządzenia wideo na 1920×1080. Dzięki tej komendzie użytkownik może szybko dostosować ustawienia wyświetlania, co jest szczególnie ważne w przypadku gier lub aplikacji multimedialnych, gdzie optymalna jakość obrazu ma kluczowe znaczenie.
Komenda „subcommand set drivergroup” w systemie Windows służy do zarządzania grupami sterowników w kontekście systemów zarządzania zasobami sprzętowymi. Umożliwia administratorom przypisywanie sterowników do określonych grup, co ułatwia organizację i zarządzanie ich konfiguracją oraz aktualizacjami.
subcommand set drivergroup [nazwa_grupy] [parametry]
| Parametr | Opis |
|---|---|
| nazwa_grupy | Określa nazwę grupy sterowników, do której ma zostać przypisany dany sterownik. |
| parametry | Dodatkowe opcje, które mogą obejmować różne flagi i przełączniki, które kontrolują sposób działania komendy. |
subcommand set drivergroup GraphicsDrivers --enable
W powyższym przykładzie komenda przypisuje sterowniki graficzne do grupy o nazwie „GraphicsDrivers” i aktywuje ich użycie w systemie. Dzięki temu administrator może łatwiej zarządzać tymi sterownikami, na przykład podczas aktualizacji lub rozwiązywania problemów z kompatybilnością.
subcommand set drivergroup NetworkDrivers --disable
W tym przykładzie komenda przypisuje sterowniki sieciowe do grupy „NetworkDrivers” i dezaktywuje ich użycie. Może to być przydatne w sytuacjach, w których administrator chce tymczasowo wyłączyć dostęp do sieci dla określonych sterowników, na przykład w trakcie diagnostyki problemów z połączeniem.
Komenda set drivergroupfilter w systemie Windows służy do konfiguracji filtrów grup kierowców w kontekście zarządzania urządzeniami. Umożliwia administratorom systemu precyzyjne określenie, które grupy kierowców są uwzględniane przy instalacji i aktualizacji sterowników, co pozwala na lepsze dostosowanie środowiska pracy oraz minimalizację problemów związanych z niekompatybilnymi lub nieaktualnymi sterownikami.
set drivergroupfilter [nazwa_grupy] [opcje]
| Parametr | Opis |
|---|---|
| nazwa_grupy | Nazwa grupy kierowców, którą chcemy ustawić jako filtr. Może to być np. „Wszystkie”, „Nvidia”, „AMD” itd. |
| opcje | Opcjonalne parametry, które mogą określać dodatkowe kryteria filtracji, takie jak „enable” lub „disable”, które włączają lub wyłączają filtr dla danej grupy. |
set drivergroupfilter Nvidia enable
Powyższa komenda ustawia filtr grupy kierowców dla sterowników Nvidia jako aktywny. Oznacza to, że przy instalacji i aktualizacji sterowników, system będzie brał pod uwagę tylko sterowniki z tej grupy, co może być przydatne w przypadku użytkowników korzystających z kart graficznych Nvidia, aby uniknąć problemów z niekompatybilnymi sterownikami.
set drivergroupfilter AMD disable
W tym przykładzie komenda dezaktywuje filtr dla grupy kierowców AMD. Oznacza to, że system nie będzie ograniczał się do tej grupy podczas instalacji i aktualizacji sterowników, co może być użyteczne w sytuacjach, gdy użytkownik chce mieć dostęp do wszystkich dostępnych sterowników, niezależnie od ich producenta.