KREATYWNI
Więcej o nas ... Z NATURY
NASZA OFERTA
co robimy ?
Od momentu założenia w 2004 roku, rozwija się bardzo dynamicznie. Dzięki ciągłemu rozszerzaniu świadczonych przez nas usług, stale powiększamy grupę zadowolonych klientów. To co przekonało naszych klientów to nasza elastyczność i uwzględnianie ich indywidualnych potrzeb.
PORTFOLIO
Nasze prace
Komenda auditpol restore jest używana w systemach Windows do przywracania ustawień polityki audytu do stanu, w jakim były przed ostatnią modyfikacją. Dzięki tej komendzie administratorzy mogą łatwo zarządzać i przywracać polityki audytowe, co jest szczególnie przydatne w przypadkach, gdy dokonano niezamierzonych zmian.
auditpol /restore <ścieżka_do_pliku>
| Parametr | Opis |
|---|---|
| /restore | Umożliwia przywrócenie ustawień polityki audytu z pliku. |
| <ścieżka_do_pliku> | Wymagana. Określa pełną ścieżkę do pliku, który zawiera zapisane ustawienia polityki audytu. |
auditpol /restore C:\Backup\auditpolicybackup.txt
W powyższym przykładzie komenda auditpol /restore przywraca ustawienia polityki audytu z pliku auditpolicybackup.txt, który znajduje się w katalogu C:\Backup\. Użycie tej komendy pozwala na szybkie przywrócenie wcześniejszych ustawień audytu, co może być pomocne w przypadku niepożądanych zmian w polityce audytowej systemu.
Komenda auditpol set jest używana w systemach operacyjnych Windows do konfigurowania zasad audytu. Umożliwia administratorom określenie, które zdarzenia mają być rejestrowane w dzienniku zdarzeń systemowych, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i zgodności z przepisami. Dzięki tej komendzie można precyzyjnie zarządzać, jakie działania użytkowników i procesów są monitorowane, co pomaga w analizie incydentów bezpieczeństwa oraz w audytach bezpieczeństwa systemów.
auditpol set /
| Parametr | Opis |
|---|---|
| /category: | Określa kategorię audytu, na przykład logowanie, dostęp do plików itp. |
| /success: | Określa, czy sukces akcji ma być rejestrowany. |
| /failure: | Określa, czy niepowodzenie akcji ma być rejestrowane. |
| /r: | Określa nazwę audytu, który ma być zmodyfikowany. |
| /l | Wyświetla bieżące ustawienia audytu dla systemu. |
auditpol set /category:"Logon/Logoff" /success:enable /failure:enable
Powyższy przykład włącza audyt dla kategorii „Logon/Logoff”, co oznacza, że zarówno udane, jak i nieudane próby logowania będą rejestrowane w dzienniku zdarzeń. Jest to szczególnie przydatne w środowiskach, gdzie bezpieczeństwo dostępu do systemu jest kluczowe.
auditpol set /category:"Object Access" /success:enable /failure:disable
W tym przykładzie audyt dostępu do obiektów jest włączony tylko dla udanych prób, podczas gdy nieudane próby będą ignorowane. Może to być użyteczne w przypadku, gdy chcemy monitorować tylko skuteczne operacje na plikach lub innych obiektach systemowych.
Autochk to narzędzie diagnostyczne w systemach Windows, które jest odpowiedzialne za sprawdzanie integralności systemu plików podczas uruchamiania komputera. Działa ono w trybie preboot, co oznacza, że jest uruchamiane przed załadowaniem systemu operacyjnego. Autochk sprawdza i naprawia błędy na dysku twardym, co może pomóc w zapobieganiu utracie danych oraz zwiększeniu stabilności systemu.
autochk [dysk:]
| Parametr | Opis |
|---|---|
| dysk: | Litera dysku, który ma być sprawdzany. Na przykład „C:” wskazuje na dysk systemowy. |
autochk C:
W tym przykładzie polecenie autochk uruchamia proces sprawdzania dysku C:. System będzie analizował integralność systemu plików oraz wykrywał ewentualne błędy. Jeśli zostaną znalezione jakiekolwiek problemy, autochk podejmie próbę ich naprawy. Jest to szczególnie przydatne po nieprawidłowym zamknięciu systemu lub po wystąpieniu błędów sprzętowych.
Komenda autoconv jest narzędziem służącym do automatycznego konwertowania plików multimedialnych, takich jak obrazy, wideo czy dźwięki, pomiędzy różnymi formatami. Dzięki tej komendzie użytkownicy mogą szybko przekształcić pliki do preferowanego formatu bez potrzeby manualnej interwencji, co znacznie ułatwia zarządzanie dużymi zbiorami danych multimedialnych.
autoconv [opcje]
| Parametr | Opis |
|---|---|
-f | Określa format docelowy pliku, do którego ma zostać dokonana konwersja (np. mp4, jpg). |
-q | Ustawia jakość konwertowanego pliku (np. 75 dla JPEG, 0-100 dla MP3). |
-r | Określa rozdzielczość dla plików wideo lub obrazów (np. 1920×1080). |
-h | Wyświetla pomoc oraz dostępne opcje. |
autoconv -f mp4 -q 75 input.avi output.mp4
W powyższym przykładzie komenda autoconv konwertuje plik wideo z formatu AVI do formatu MP4 z jakością ustawioną na 75. Dzięki temu użytkownik uzyskuje plik w formacie bardziej odpowiednim do odtwarzania na różnych urządzeniach, takich jak smartfony czy telewizory.
autoconv -f jpg -r 1024x768 input.png output.jpg
W tym przykładzie konwertujemy obraz z formatu PNG do JPG, jednocześnie zmieniając jego rozdzielczość na 1024×768 pikseli. Umożliwia to zmniejszenie rozmiaru pliku oraz dostosowanie go do wymagań określonych przez platformy internetowe lub media społecznościowe.
autofmt to narzędzie używane w systemach Unix/Linux do automatycznego formatowania tekstu. Jego głównym celem jest poprawa czytelności plików tekstowych poprzez dostosowanie długości linii oraz usunięcie nadmiarowych spacji. autofmt jest szczególnie przydatne w pracy z dokumentami, które wymagają estetycznego wyglądu i odpowiedniego formatowania.
autofmt [opcje] [plik]
| Parametr | Opis |
|---|---|
| -w, –width < liczba > | Ustawia maksymalną długość linii na podaną wartość (domyślnie 72 znaki). |
| -s, –strip | Usuwa nadmiarowe spacje z końca linii. |
| -h, –help | Wyświetla pomoc dotyczącą użycia komendy. |
| plik | Nazwa pliku, który ma zostać sformatowany. Jeśli nie podano, autofmt działa na standardowym wejściu. |
autofmt -w 80 tekst.txt
W powyższym przykładzie, komenda autofmt formatowałam plik „tekst.txt”, ustawiając maksymalną długość linii na 80 znaków. Dzięki temu tekst w pliku będzie bardziej czytelny, a długie linie zostaną automatycznie podzielone.
autofmt -s -w 60 dokument.txt
W tym przypadku, komenda autofmt nie tylko ustawia maksymalną długość linii na 60 znaków, ale również usuwa nadmiarowe spacje z końca każdej linii w pliku „dokument.txt”. To pozwala na uzyskanie czystszego i bardziej profesjonalnego wyglądu dokumentu.
Automount to mechanizm w systemach Unix i Linux, który automatycznie zamontowuje systemy plików w momencie, gdy są one potrzebne, a następnie odmontowuje je po pewnym czasie, gdy nie są już używane. Dzięki temu użytkownicy nie muszą ręcznie montować i odmontowywać zasobów, co upraszcza zarządzanie systemami plików i oszczędza zasoby systemowe.
automount [opcje] [punkt montowania] [plik konfiguracyjny]
| Parametr | Opis |
|---|---|
| -f | Uruchamia automount w trybie foreground, co oznacza, że będzie działał w aktywnym terminalu bez odsyłania do tła. |
| -m | Określa punkt montowania, który ma być użyty do automatycznego montowania systemów plików. |
| -c | Umożliwia ręczne odmontowanie zamontowanych systemów plików. |
| -n | Nie uruchamia procesu odmontowywania, co oznacza, że zamontowane systemy plików pozostaną aktywne. |
| -v | Włącza tryb verbose, co oznacza, że podczas działania automount będą wyświetlane szczegółowe informacje o wykonywanych operacjach. |
automount -f -m /mnt/nfs /etc/auto.master
Powyższa komenda uruchamia automount w trybie foreground, montując zasoby NFS w katalogu /mnt/nfs na podstawie pliku konfiguracyjnego /etc/auto.master. Dzięki temu, gdy użytkownik spróbuje uzyskać dostęp do katalogu /mnt/nfs, system automatycznie zamontuje odpowiedni system plików. Po pewnym czasie, gdy dostęp do katalogu zostanie zakończony, automount odmontuje system plików, zwalniając zasoby.
Komenda bcdboot jest narzędziem systemowym dostępnym w systemach Windows, które służy do tworzenia i naprawy plików konfiguracyjnych rozruchu systemu Windows (Boot Configuration Data – BCD). Umożliwia ona szybkie skonfigurowanie środowiska rozruchowego, co jest przydatne w przypadku instalacji nowego systemu operacyjnego, naprawy uszkodzonego rozruchu lub przenoszenia systemu na inny dysk.
bcdboot <źródło> [/l
| Parametr | Opis |
|---|---|
| <źródło> | Ścieżka do folderu, w którym znajduje się plik systemu operacyjnego. Może to być lokalizacja na dysku lub partycji, z której system ma być uruchamiany. |
| /l | Umożliwia ustawienie lokalizacji (języka) dla komunikatów wyświetlanych podczas rozruchu. Na przykład: 'pl-PL’ dla polskiego. |
| /s | Określa literę dysku, na którym ma być zainstalowany plik BCD. Jest to zazwyczaj dysk, na którym znajduje się system operacyjny. |
| /f {ALL | UEFI | BIOS} | Określa typ rozruchu. 'ALL’ oznacza, że plik BCD zostanie utworzony dla obu typów, 'UEFI’ dla systemów z UEFI, a 'BIOS’ dla starszych systemów. |
| /m | Określa pliki, które mają być skopiowane do folderu rozruchowego. Może to obejmować pliki takie jak bootmgr. |
| /r | Wykonuje operację bez resetowania systemu po zakończeniu. |
| /v | Wyświetla szczegółowe informacje o procesie wykonywania komendy. |
bcdboot C:\Windows /s D: /f UEFI
W powyższym przykładzie komenda bcdboot tworzy plik konfiguracyjny BCD dla systemu Windows znajdującego się w folderze C:\Windows i instaluje go na dysku D:. Typ rozruchu zostaje ustawiony na UEFI. Jest to przydatne, gdy chcemy skonfigurować system na nowej partycji lub naprawić istniejący system operacyjny.
bcdedit to narzędzie w systemie Windows, które służy do zarządzania danymi rozruchowymi systemu operacyjnego. Umożliwia użytkownikom i administratorom konfigurowanie opcji uruchamiania systemu, takich jak wybór systemu operacyjnego, parametry rozruchowe oraz różne ustawienia związane z rozruchem. Dzięki bcdedit można m.in. naprawić problemy z uruchamianiem systemu i dostosować parametry uruchamiania według indywidualnych potrzeb.
bcdedit [options] [
| Parametr | Opis |
|---|---|
| /enum | Wyświetla istniejące wpisy w magazynie BCD. |
| /set | Ustawia określony parametr dla danego identyfikatora rozruchowego. |
| /delete | Usuwa określony wpis z magazynu BCD. |
| /copy | Kopiuje wpis rozruchowy i tworzy nowy identyfikator. |
| /default | Ustawia domyślny wpis rozruchowy, który ma być uruchamiany przy starcie systemu. |
| /timeout | Ustawia czas oczekiwania na wybór systemu operacyjnego przed automatycznym uruchomieniem domyślnego. |
| /rebuildbcd | Przebudowuje magazyn BCD, co może być przydatne w przypadku uszkodzenia danych rozruchowych. |
bcdedit /enum
Ten przykład wyświetla wszystkie dostępne wpisy w magazynie BCD. Dzięki temu można zobaczyć, które systemy operacyjne są dostępne do uruchomienia, a także ich aktualne ustawienia.
bcdedit /set {default} recoveryenabled yesW tym przypadku używamy komendy, aby włączyć opcję odzyskiwania dla domyślnego wpisu rozruchowego. Umożliwia to systemowi automatyczne przejście do trybu odzyskiwania w przypadku wystąpienia problemów podczas uruchamiania.
bcdedit /delete {12345678-1234-1234-1234-123456789abc}Ten przykład pokazuje, jak usunąć określony wpis z magazynu BCD, gdzie {12345678-1234-1234-1234-123456789abc} to identyfikator rozruchowy, który chcemy usunąć. Usunięcie wpisu może być przydatne, gdy chcemy pozbyć się nieużywanego lub uszkodzonego systemu operacyjnego.
Komenda bdehdcfg jest narzędziem w systemie operacyjnym Windows, które służy do zarządzania dyskami twardymi z technologią BitLocker. Umożliwia ona konfigurację oraz zarządzanie opcjami szyfrowania, co pozwala na zabezpieczenie danych przed nieautoryzowanym dostępem.
bdehdcfg -h
| Parametr | Opis |
|---|---|
| -h | Określa dysk, który ma być skonfigurowany do użycia z BitLocker. |
| -m | Umożliwia wybranie motywu dla interfejsu użytkownika (np. graficzny lub tekstowy). |
| -o | Określa numer opcji, która ma być zastosowana dla wybranego dysku. |
bdehdcfg -h D: -m graficzny -o 1
W powyższym przykładzie komenda bdehdcfg jest używana do skonfigurowania dysku D: z interfejsem graficznym oraz z zastosowaniem pierwszej opcji konfiguracji. Dzięki temu użytkownik może łatwo zarządzać szyfrowaniem danych na tym dysku, co zwiększa bezpieczeństwo przechowywanych informacji.
Komenda bdehdcfg driveinfo jest narzędziem w systemach operacyjnych Windows, które służy do wyświetlania informacji o dyskach twardych oraz ich możliwościach związanych z szyfrowaniem. Używana jest głównie w kontekście BitLocker, aby użytkownicy mogli sprawdzić, które dyski mogą być zabezpieczone, a także jakie są ich aktualne ustawienia dotyczące szyfrowania.
bdehdcfg driveinfo
| Parametr | Opis |
|---|---|
| /all | Wyświetla informacje o wszystkich dyskach w systemie. |
| /device | Wyświetla informacje tylko o określonym urządzeniu, gdzie |
bdehdcfg driveinfo /all
Wykonanie powyższej komendy pozwala na uzyskanie szczegółowych informacji o wszystkich dyskach w systemie, w tym ich statusie szyfrowania, pojemności oraz innych istotnych parametrach. Dzięki temu użytkownik może łatwo zorientować się, które z dysków są gotowe do użycia z BitLockerem, a które wymagają dodatkowej konfiguracji.
bdehdcfg driveinfo /device C:
Ten przykład pokazuje, jak można uzyskać szczegółowe informacje tylko o dysku C:. Jest to przydatne, gdy chcemy skupić się na jednym konkretnym dysku, np. w celu sprawdzenia jego stanu szyfrowania lub dostępności do aktywacji BitLockera. Użytkownik może otrzymać informacje o aktualnym stanie dysku, co jest istotne dla zabezpieczenia danych przed nieautoryzowanym dostępem.